Anna Frost, μια συνέντευξη της Νεοζηλανδής αθλήτριας

H Nεοζηλανδή Anna Frost ζει και αναπνέει για το τρέξιμο. Όταν δεν τρέχει δουλεύει σαν ένας από τους Salomon Ambassadors ανά τον κόσμο, προωθώντας όχι μόνο την κορυφαία εταιρεία αλλά και το τρέξιμο στο βουνό γενικότερα. Με την ευκαιρία της επίσκεψής της στην χώρα μας στα πλαίσια του Taygetos Challenge αλλά και του Salomon Advanced Weekend που λαμβάνει χώρα στην Καρδαμύλη από τις αρχές της εβδομάδας δημοσιεύουμε μια συνέντευξή της στο Ισπανικό site desnivel.com. Στο τέλος μπορείτε να ακούσετε και μια συνέντευξή της για την εμπειρία που έζησε στο Salomon Advanced Week στην Καρδαμύλη.

Πως ήταν το 2011 για σένα όσον αφορά το τρέξιμο?

Για να είμαι ειλικρινής, όχι τόσο καλά. Παρότι είχα κάποια καλά αποτελέσματα σε αγώνες, πολλή διασκέδαση, εμπειρίες από ταξίδια σε όλον τον κόσμο και γενικώς πέρασα καλά με τους άλλους «συναδέλφους» στην ομάδα της Salomon, είχα αρκετούς τραυματισμούς κατά την διάρκεια της χρονιάς, κάτι που με εκνεύρισε αρκετά. Αυτό σημαίνει ότι δεν είχα την συνέχεια που θα ήθελα στην προπόνησή μου σε βουνό, κάτι που μου αρέσει πάρα πολύ. Από την άλλη, οι τραυματισμοί μου έδωσαν χρόνο και την ευκαιρία να δω τις πραγματικές μου αδυναμίες και να χαρώ και να εκτιμήσω ότι μου έλειπε όλο αυτόν τον καιρό: τους φίλους και την οικογένειά μου.

Στον Mount Kinabalu International Climbathon του 2011 βγήκες 2η, πίσω από μία ντόπια αθλήτρια. Πως σου φάνηκε αυτός ο αγώνας;

Ήταν πραγματικά σκληρός. Λόγω των τραυματισμών μου κατά την διάρκεια της χρονιάς, δεν είχα την προπόνηση σε βουνό που απαιτείτο για αυτόν τον αγώνα, είχα και κάποια παραπάνω κιλά, έτσι ζορίστηκα πραγματικά στην ανηφόρα. Στην κατηφόρα, και με κάποια tips από τον Kilian ήμουν πολύ καλύτερα, είχα αυτοπεποίθηση και τα πήγα καλύτερα. Ήταν σπουδαίο που είδα την Danny (σ.σ. Kuilin Gongot) να νικάει μετά από 10 χρόνια αγώνων και ούτε μία νίκη. Ήταν απίθανη στην κατηφόρα. Ήταν κάτι που το άξιζε!

Μία από τις μεγαλύτερες νίκες σου ήταν στο Salomon 4 Trails. Αισθάνεσαι καλύτερα σε multistage αγώνες;

Μου αρέσει η πρόκληση των πολυήμερων αγώνων, είναι κάτι διαφορετικό. Λατρεύω την όλη ατμόσφαιρα. Διανύεις μεγαλύτερες αποστάσεις μέρα, συναντάς και συζητάς με ενδιαφέροντες ανθρώπους και οι μαζώξεις γύρω από την απογευματινή φωτιά με χαλαρή κουβεντούλα είναι το κάτι άλλο!

Κέρδισες επίσης και τον Table Mountain, ίσως τον πιο σημαντικό αγώνα στην Αφρική. Πες μας για αυτή σου την νίκη.

Το CapeTown είναι ένα πανέμορφο μέρος και ο αγώνας Table Mountain Challenge που διοργανώνεται εκεί το ίδιο. Η κοινότητα του ορεινού τρεξίματος εκεί αλλά και η Salomon Ν.Αφρικής μας υποδέχθηκαν θερμότατα. Ο αγώνας ξεκίνησε με την ανατολή και το πρώτο κομμάτι ήταν 15χλμ σε συνεχείς ανηφοροκατηφόρες. Ξέροντας ότι είχαμε ακόμα 20 χιλιόμετρα με μία μεγάλη ανηφόρα μπροστά μας κρατήθηκα. Μετά ξεκίνησε η ανηφόρα…και εκεί κατάφερα να πάρω μια διαφορά. Ανεβήκαμε το βουνό Table και το κατεβήκαμε για τον τερματισμό.

Για πες μας λίγα λόγια για το ορεινό τρέξιμο στην χώρα σου, την Νέα Ζηλανδία.

Είναι πράγματι ωραίο να γυρνάω στην πατρίδα και να τρέχω σε μονοπάτια που τα ξέρω τόσο καλά. Υπάρχουν όλων των ειδών τα μονοπάτια: από χαμηλή θαμνώδη βλάστηση, μέχρι αλπικά μονοπάτια σε μεγάλα υψόμετρα. Υπάρχει αρκετά καλή κοινότητα από δρομείς εκεί οπότε από παρέα για τρέξιμο δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα!

Στην ομάδα της Salomon φαίνεται ότι είστε όλοι φίλοι. Ποιες είναι οι σχέσεις μεταξύ σας;

Είναι η δεύτερή μου οικογένεια! Υπάρχει κατανόηση και αλληλοσεβασμός μεταξύ των μελών της ομάδας. Δεν αγωνιζόμαστε μόνο για τους εαυτούς μας, αλλά και για την ομάδα της Salomon. Έχουμε όλοι το ίδιο όραμα και πάθος: το τρέξιμο στο βουνό και στα μονοπάτια. Τι καλύτερο;

Στην ομάδα είσαι με κάποιους Ισπανούς δρομείς όπως ο Kilian Jornet, ο Miguel Heras και η Nerea Martínez. Πως τους βλέπεις σαν δρομείς και συναδέλφους;

Είναι σπουδαίοι άνθρωποι. Ο Kilian είναι πραγματική έμπνευση για μένα και δεν νομίζω ότι μπορείς να βρεις πιο αφοσιωμένους και υπομονετικούς δρομείς από τον Miguel ή την Nerea. Είναι όλοι ξεχωριστοί και η αγάπη τους για αυτό που κάνουν εμπνέει χιλιάδες ανθρώπους σε όλον τον κόσμο!

Εκτός του ότι είσαι μέλος της διεθνούς ομάδας της Salomon, εργάζεσαι για την εταιρεία. Εξήγησέ μας ακριβώς το αντικείμενο.

Δουλεύω σαν Salomon Ambassador, το οποίο βασικά σημαίνει ότι δεν προωθώ μόνο την εταιρεία αλλά και το ορεινό τρέξιμο στην Νέα Ζηλανδία και την Αυστραλία. Είναι μία ευκαιρία για μένα να μοιραστώ τις εμπειρίες και την αγάπη μου για το trail running και την Salomon όπως και να βοηθήσω όποιον ενδιαφέρεται να ασχοληθεί με το άθλημα.

Τι απολομβάνεις περισσότερο στο ορεινό τρέξιμο;

Λατρεύω την αίσθηση του να φτάνεις σε μια κορυφή! Νιώθω τόσο ελεύθερη, τόσο ευτυχισμένη στην κορφή. Νιώθεις ότι κατάφερες κάτι μεγάλο –και έτσι είναι- κοιτάζοντας κάτω από εκεί που ξεκίνησες. Μου αρέσει επίσης η αίσθηση της περιπέτειας, να ανακαλύπτω νέα μέρη και μονοπάτια και να γνωρίζω νέους ανθρώπους.

Είχες έναν σοβαρό τραυματισμό και μια επέμβαση στο γόνατό σου. Τι είναι χειρότερο; Να αντιμετωπίσεις έναν τραυματισμό ή ένα τεράστιο βουνό;

Σίγουρα ο τραυματισμός! Είναι πολύ εκνευριστικό και με στενοχωρεί όταν δεν μπορώ να κάνω αυτό που αγαπάω και να πάω σε μέρη που λατρεύω.

Τι κάνει η Anna Frost όταν δεν δουλεύει ή δεν προπονείται;

Προπονούμαι λίγο παραπάνω! Εναλλακτική προπόνηση ή στο γυμναστήριο, κάνω ποδήλατο ή κολυμπάω στην θάλασσα. Όταν πια έχω κουραστεί με την προπόνηση, μου αρέσει ο χαλαρές καφές και η κουβέντα με φίλους, ένας απλός περίπατος στην παραλία ή μια καλή συναυλία.

Τι διατροφικό πλάνο έχεις;

Η διατροφή σε αυτό το επίπεδο θέλει πολλή προσοχή. Προσέχω να διατηρώ ένα σταθερό, ιδανικό βάρος ή ακόμα και να χάνω λίγα παραπάνω γραμμάρια για συγκεκριμένους αγώνες-στόχους. Πιστεύω πάντως ότι το να τρώμε καλά και υγιεινά θα μας κρατήσει ευτυχισμένους και υγιείς για πολλά χρόνια. Ειδικά για εμάς τις γυναίκες λόγω της φυσιολογίας του σώματός μας και της έλλειψης σιδήρου που παρατηρείται συχνά αυτό είναι κάτι παραπάνω από σημαντικό.

H Anna Frost μιλάει για την εμπειρία που έζησε στο Salomon Advanced Week στην Καρδαμύλη

Τάκης Τσογκαράκης

Η αγάπη του για το βουνό ξεκινάει πολλά χρόνια πίσω με τις πρώτες αναβάσεις στην αγαπημένη του Πάρνηθα και μετέπειτα με την σχολή Ορειβασίας του ΕΟΣ Αχαρνών. Το 2007 έτρεξε τον πρώτο του αγώνα ορεινού τρεξίματος και από τότε ονειρεύεται "όλο και ψηλότερα, όλο και μακρύτερα". Ελπίζει να το κάνει για πολλά χρόνια ακόμα...

www.advendure.com

ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ