[Advendure]: Για να χαρακτηρίσουμε κάτι σαν "θεμελιώδες ή μεγάλο γεγονός" αυτό πρέπει να έχει ένα ή περισσότερα από τα εξής τρία χαρακτηριστικά: Πρώτον να μην έχει ξανασυμβεί, δεύτερον να διεγείρει τη φαντασία και να εμπνέει σε μεγάλο βαθμό τόσο τους συμμετέχοντες όσο και γενικότερα τον κόσμο που το παρακολουθεί και τρίτον να αλλάζει σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό και μόνιμα τη ροή της ιστορίας και του τρόπου που σκεφτόμαστε γι' αυτό. Ποια θεωρείς τέτοιου μεγέθους γεγονότα στην ιστορία του ελληνικού ορεινού τρεξίματος;

[Νίκος Κωστόπουλος]: Το Ορεινό τρέξιμο μετράει περισσότερα από 35 χρόνια ζωής στη χώρα μας με πολλούς  αγώνες και εκδηλώσεις που είμαι σίγουρος πως πληρούν τα χαρακτηριστικά που αναφέρεις με αποτέλεσμα να φέρουν πολύ κόσμο στα Ελληνικά βουνά.

Θα προσπαθήσω να τα θυμηθώ και να τα αναφέρω, με τη χρονολογική σειρά που έγιναν και θα ξεκινήσω φυσικά με τον Ορειβατικό Μαραθώνιο του Ολύμπου στο Λιτόχωρο το 1986 ο οποίος είναι ο πρώτος ορεινός αγώνας στη χώρα μας. Αν και υπήρχαν πολλές ενστάσεις για τη διεξαγωγή του, με αυτόν άρχισε η ορειβατική κοινότητα να βλέπει τα βουνά και με άλλο τρόπο!

• Ο Εύαθλος στην Κόνιτσα το 1997, μία διοργάνωση που ήταν πολλά χρόνια μπροστά από την εποχή της και μέσα στα πολλά και διαφορετικά αγωνίσματα βουνού περιελάμβανε και Ορεινό Μαραθώνιο με μία εντυπωσιακή διαδρομή που ξεκινούσε από τους Κήπους και διασχίζοντας το βουνό, τερμάτιζε στην Κόνιτσα!
• Ο Άθλος Πάρνηθας στην Πάρνηθα το 1999 ο οποίος ήταν ο πρώτος αγώνας περιπέτειας στην χώρα μας. Αν και οι αθλητές έπρεπε να διασχίσουν την απόσταση χρησιμοποιώντας διαφορετικά μέσα το ορεινό τρέξιμο αποτελούσε το κυρίαρχο στοιχείο. Στα επόμενα 5 χρόνια οι αγώνες περιπέτειας είχαν το δικό τους κοινό με πολύ καλούς αγώνες όπως το Salomon X-Experience, το Pindos Crossing, το Pindos Challenge, κ.α. οι οποίοι ουσιαστικά «έστρωσαν» το δρόμο για το ορεινό τρέξιμο.
• Ο Olympus Marathon στο Λιτόχωρο το 2004 ήταν πρωτοπόρος για την εποχή του αφού φτιάχτηκε με το σκεπτικό να πληροί τις προϋποθέσεις των αγώνων Skyrunning, οι οποίοι είχαν κάνει σχετικά πρόσφατα την εμφάνιση τους στην Παγκόσμια σκηνή, ενώ κατάφερε μετά από αρκετά χρόνια να συμπεριληφθεί στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Skyrunning δίνοντας μας τη δυνατότητα να θαυμάσουμε αρκετούς ελίτ αθλητές να αγωνίζονται επί ελληνικού εδάφους.
• Ο Virgin Forest Trail στο Παρανέστι το 2007 ουσιαστικά ήταν ο αγώνας που έβαλε τις υπέρ-αποστάσεις στη δρομική κοινότητα και  μας έδωσε τη δυνατότητα να γνωρίσουμε έναν παραμυθένιο τόπο!
• Ο Taygetos Challenge στην Καρδαμύλη το 2010 όπου τόλμησε να βάλει και έναν κάθετο αγώνα (Vertical Speed) την παραμονή του κυρίως αγώνα υποχρεώνοντας τους αθλητές να συμμετέχουν και στους δύο αγώνες για να πάρουν κατάταξη και με αυτόν τον τρόπο να τους βγάζει από την comfort zone και να τους ωθεί να ανακαλύψουν δυνατότητες που πίστευαν πως δεν είχαν!
• Το Kilian’s Quest στον Όλυμπο το 2011 όπου είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε από κοντά τον καλύτερο αθλητή ορεινού τρεξίματος των τελευταίων 15 ετών να ανεβοκατεβαίνει το Στεφάνι και τον Μύτικα (κατά λάθος!) με απίστευτη ταχύτητα και άνεση! Λίγες μέρες μετά στο Λουτράκι λίγοι τυχεροί είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν ένα σεμινάριο ορεινού τρεξίματος από τον Kilian και την επόμενη μέρα να τρέχει μαζί τους και να τους εμψυχώνει στο Loutraki Vertical!
• Το Zagori Mountain Running στα Ζαγοροχώρια το 2011 όπου έγινε η πολυπληθέστερη εκδήλωση ορεινών αγώνων ενώ σε βάθος χρόνου έχει εξελιχθεί στην ποιο άρτια διοργάνωση ορεινού τρεξίματος!
• Το Advance Week της Salomon στην Καρδαμύλη το 2012 όπου είχαμε την τύχη να δούμε μερικούς από τους καλύτερους αθλητές της Παγκόσμιας σκηνής να τρέχουν και να δοκιμάζουν νέα προϊόντα της εταιρείας και μέσα από τις δημοσιεύσεις τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, να διαφημίζουν τη χώρα μας σε ολόκληρο τον κόσμο!
• Το Youth Skyrunning World Championship στην Ιταλία το 2018 όπου καταφέραμε, έστω και άτυπα, να συγκροτήσουμε Ελληνική Εθνική ομάδα στέλνοντας έξι νέα παιδιά (16-23 ετών) να συναγωνιστούν συνομήλικους τους αθλητές από όλο τον κόσμο αποκομίζοντας τεράστια εμπειρία.
• Το Artemisio Mountain Running στην Καρυά το 2018 όπου θα μπορούσε άνετα να συμμετέχει στο Extreme Skyrunning Championship αφού είναι ο πρώτος αγώνας στη χώρα μας που τόλμησε να βάλει μέσα στη διαδρομή μία πολύ εκτεθειμένη κορυφογραμμή δίνοντας στους συμμετέχοντες την δυνατότητα να κατανοήσουν πλήρως τον ορισμό mountain running!

[Advendure]: Η πανδημία αποτελεί ένα τεραστίου μεγέθους συμβάν που επηρέασε και επηρεάζει κάθε πτυχή της ζωής μας και φυσικά και τον αθλητισμό. Το ορεινό τρέξιμο αν και άθλημα της φύσης, επηρεάστηκε και αυτό πολύ σε παγκόσμιο επίπεδο, και φυσικά και στη χώρα μας. Αν και ακόμα είμαστε πιστεύουμε σε μεταβατικό στάδιο, ποια χαρακτηριστικά του αθλήματος πιστεύεις επηρεάστηκαν σε μεγαλύτερο βαθμό; Υπάρχει κάτι θετικό που να το "έσπρωξε" όλη αυτή την κατάσταση των τελευταίων δυο χρόνων;

[Νίκος Κωστόπουλος]: Συγχωρήστε την απαισιοδοξία μου αλλά το μόνο θετικό που μπόρεσα να βρω, ειδικά στις περιόδους που είχαμε lock down, ήταν ότι είδα περισσότερο κόσμο να αθλείται σε φυσικό περιβάλλον αφού ήταν η μοναδική του διέξοδος. Θέλω να πιστεύω πως οι περισσότεροι από αυτούς θα συνεχίσουν να το κάνουν αφού πλέον έχουν καταλάβει τα οφέλη της επαφής με τη φύση.

Από την άλλη τα αρνητικά είναι πάρα πολλά. Δε θα σχολιάσω το πολύ δυσάρεστο γεγονός ότι χάσαμε κάποιους φίλους και αρκετές χιλιάδες συμπολιτών μας από την αρχή της πανδημίας, ούτε τα τεράστια οικονομικά προβλήματα που έχει δημιουργήσει στον περισσότερο κόσμο, αλλά το γεγονός πως ακόμα και σήμερα, 2 χρόνια μετά, δε γνωρίζει κανένας ειδικός ούτε το πότε, ούτε το πως θα τελειώσει αυτή η πανδημία!

Οι περιορισμοί μέσα από τον αποκλεισμό και τον περιορισμό των μετακινήσεων είχαν σαν αποτέλεσμα την ακύρωση ή αναβολή των περισσότερων αγώνων γεγονός που επηρέασε άμεσα την κοινωνικότητα μας αφού δε μπορούσαμε να συναντήσουμε τους φίλους μας, να συναγωνιστούμε, να αγκαλιαστούμε, να γλεντήσουμε και να διασκεδάσουμε όλοι μαζί όπως ξέραμε.

Όταν άρχισαν να χαλαρώνουν οι περιορισμοί και να ξαναγίνονται κάποιοι αγώνες όλα ήταν πολύ διαφορετικά αφού υπήρχε περιορισμός συμμετοχών, δεν επιτρεπόταν να γίνονται μαζικές εκκινήσεις, δεν επιτρεπόταν το καθιερωμένο πάστα πάρτι., οι εκθέσεις, οι απονομές και πολλά άλλα.

Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να αλλάξει η μορφή των αγώνων, να μάθουμε όλοι να συμπεριφερόμαστε διαφορετικά και να αναπολούμε τις προ covid εποχές!

[Advendure]: Αν αφήσουμε την πανδημία στην άκρη και δούμε τις εξελίξεις παγκόσμια, βλέπουμε τα τελευταία χρόνια μια σαφέστατη τάση πιο "επαγγελματικής" στροφής του αθλήματος (π.χ. διοργανώσεις "by UTMB"), συζήτηση για να γίνει Ολυμπιακό άθλημα, πρωταθλήματα με μεγάλους χορηγούς και σημαντικές χρηματικές απολαβές για τους νικητές κτλ. Πως βλέπεις την εξέλιξη του αθλήματος παγκόσμια αλλά και πως επηρεάζει αυτό τη χώρα μας; Τι προβλέπεις – όσο είναι δυνατόν – για το Ελληνικό Ορεινό τρέξιμο; Που πρέπει να εστιάσουμε και τι να αφήσουμε πίσω μας;

[Νίκος Κωστόπουλος]: Όπως κάθε τι που γιγαντώνεται είναι φυσιολογικό, ή πιο σωστά μας έμαθαν να το θεωρούμε ως φυσιολογικό, να προσελκύει το ενδιαφέρον των μεγάλων εταιρειών και των πολυεθνικών αφού βλέπουν μία νέα τάση η οποία με τη σειρά της δημιουργεί ανάγκες, άρα έσοδα στους άμεσα ή έμμεσα εμπλεκόμενους.

Το Ορεινό τρέξιμο έχει μία σταθερά ανοδική πορεία τα τελευταία 15 χρόνια και παρά το γεγονός ότι κάθε χρόνο γινόμαστε φτωχότεροι οικονομικά, θα συνεχίσει να γιγαντώνεται γιατί ο κόσμος συνειδητοποιεί τα πολλαπλά οφέλη που έχει από την επαφή με τη φύση ενώ παραμένει η οικονομικότερη αθλητική δραστηριότητα.

Αν γίνει Ολυμπιακό άθλημα σημαίνει πως θα δημιουργηθούν άμεσα οι μηχανισμοί  αναζήτησης ταλέντων ώστε να βρεθούν οι επόμενοι Ολυμπιονίκες. Το γεγονός αυτό με τη σειρά του θα αυξήσει το ενδιαφέρον του κοινού και τις συμμετοχές των απλών αθλητών, θα ανεβάσει τον ανταγωνισμό, ο οποίος πολύ φοβάμαι πως θα πάψει να είναι υγιής, ενώ παράλληλα θα προσελκύσει ακόμα περισσότερους χορηγούς.

Φοβάμαι πως η εποχή της αθωότητας και του ρομαντισμού θα τελειώσει πολύ σύντομα. Ήδη βλέπουμε σημαντικές συμμαχίες στην παγκόσμια σκηνή και πιστεύω πως σύντομα θα δούμε πολυεθνικές να αγοράζουν τα δικαιώματα διοργάνωσης αγώνων και να ψάχνουν τρόπους για τη συνεχή αύξηση των συμμετοχών-κερδών. 

Η χώρα μας δε μπορεί παρά να ακολουθήσει, με λίγη καθυστέρηση όπως πάντα, τις όποιες διεθνείς εξελίξεις και θα προσαρμοστεί ανάλογα.

Προσωπικά πιστεύω πως πρέπει να εστιάσουμε στους νέους αθλητές. Θεωρώ πως η ΕΟΟΑ (Ελληνική Ομοσπονδία Ορειβασίας Αναρρίχησης) και οι Ορειβατικοί σύλλογοι της χώρας πρέπει να ασχοληθούν ουσιαστικά με το άθλημα και να το εντάξουν στις δραστηριότητες τους. Να δημιουργήσουν φυτώρια όπου θα εκπαιδεύσουν τα νέα παιδιά ώστε να κινούνται γρήγορα και με ασφάλεια στο ορεινό περιβάλλον. Να τα προπονήσουν σωστά και να τους δώσουν κίνητρα διοργανώνοντας τοπικούς αγώνες αρχικά, Περιφερειακούς αργότερα και γιατί όχι Πανελλήνιους στο μέλλον.

Πέρα όμως από τους νέους και το δικό μου όραμα για την ανάπτυξη του αθλήματος, ο καθένας μας πρέπει να εστιάσει στα οφέλη που αποκομίζει από την ενασχόληση του με το ορεινό τρέξιμο και την επαφή με τη φύση.  Το ότι μπορούμε, έστω για λίγο, να ξεφεύγουμε από τα προβλήματα της καθημερινότητας έχει αξία ανεκτίμητη. Το να λαχανιάζουμε, να ιδρώνουμε, να γεμίζουμε λάσπες και γρατζουνιές από τα κλαδιά έχει ως αποτέλεσμα αισθανόμαστε σα μικρά παιδιά που δε θέλουν ποτέ να τελειώσει το παιχνίδι. Φυσικά οι επαγγελματικές και οικογενειακές υποχρεώσεις είναι πάντα εκεί να μας επαναφέρουν στην πραγματικότητα και να μας απομακρύνουν από το αγαπημένο μας παιχνίδι αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αυτό είναι επίσης το μοναδικό μας φάρμακο για τη σωματική και ψυχική μας υγεία και κάθε δόση του, όσο μικρή και αν είναι, είναι απαραίτητη για τη ζωή μας!

Εύχομαι σε όλους δυνατές αναβάσεις και ασφαλείς καταβάσεις!

Δείτε τα προηγούμενα άρθρα με τις απαντήσεις του Νίκου Καλοφύρη εδώ και του Λάζαρου Ρήγου εδώ.

Δημήτρης Τρουπής