ADVENDURE is the leading web portal in Greece about Mountain Running, Adventure, Endurance and other Mountain Sports
info@advendure.com
Στο μεγαλύτερο ποσοστό τους τα παραμύθια, οι ιστορίες και τα διηγήματα που έχουν γραφτεί όλους αυτούς τους αιώνες κινούνται πάνω στην ίδια βασική θεματολογία. Υπάρχει ο ήρωας, στη συνέχεια εμφανίζεται το κακό, ο ήρωας αντιμετωπίζει το κακό, ο ήρωας τα βρίσκει σκούρα, κινδυνεύει να χάσει τη ζωή του και να υπερισχύσει το κακό αλλά στο τέλος βρίσκει τον τρόπο, κατατροπώνει το κακό και θριαμβεύει. Το ίδιο συμβαίνει και στο ορεινό τρέξιμο. Υπάρχει ο ήρωας, εμείς οι δρομείς δηλαδή, εμφανίζεται το κακό με τη μορφή ενός δύσκολου, ultra αγώνα, ο ήρωας αντιμετωπίζει το κακό, δηλαδή δηλώνουμε συμμετοχή, ο ήρωας τα βρίσκει σκούρα, βρισκόμαστε σε εκείνη την επίπονη ανηφόρα, επιθυμούμε να εγκαταλείψουμε αλλά στο τέλος τερματίζουμε και θριαμβεύουμε!
Ωστόσο, το κακό έχει μια εξαιρετική ικανότητα να εμφανίζεται κάθε φορά με διαφορετική μορφή. Και τούτην τη φορά έχει εμφανιστεί με τη μορφή μιας σοβαρής πανδημίας. Βρισκόμαστε, λοιπόν, ως ανθρωπότητα σε εκείνην την παρατεταμένη, κακοτράχαλη ανηφόρα η οποία οδηγεί τόσο ψηλά μέχρι που εκεί που το μάτι δε μπορεί να διακρίνει άλλο. Έχει χιονοθύελλα, κάνει κρύο και σα να μη φτάνουν όλα αυτά μας πιάνει υποθερμία. Σε αυτό το σημείο βρισκόμαστε τώρα, ισορροπώντας καθημερινά ολοένα και περισσότερο στην κόψη. Κάποια στιγμή θα φτάσουμε στην κορυφή αλλά όταν γίνει αυτό σημασία έχει η κατάσταση στην οποία θα βρισκόμαστε. Όπως σε κάθε ορεινό αγώνα, όπου όταν φτάνεις στο ψηλότερο σημείο πρέπει να έχεις κρατήσει δυνάμεις για την κατηφόρα, έτσι και αυτή τη στιγμή φτάνοντας στην κορυφή του Γολγοθά που αντιμετωπίζει όλος ο πλανήτης πρέπει να είμαστε δυνατοί και ενωμένοι ώστε η κατηφόρα να μη μετατραπεί σε κατρακύλα! Και για να το πετύχουμε αυτό χρειάζεται ψυχραιμία, συμπαράσταση σε όσους έχουν ανάγκη και καλή αυτοκριτική! Άλλωστε, υπάρχει αρκετός χρόνος αυτή τη στιγμή για να την κάνουμε.
Εδώ και αρκετά χρόνια, έχω βρει τον ιστό-χώρο του Advendure ως ένα μέρος που μπορώ να εκφραστώ μέσα από το γράψιμο το οποίο και χρησιμοποιώ παράλληλα ως μέσο αυτοκριτικής. Από τη συνεργασία που έχει προκύψει όλο αυτό το διάστημα έχω επωφεληθεί ο ίδιος, οι φίλοι μου που είναι και διαχειριστές της ιστοσελίδας μα και όλοι εσείς οι αναγνώστες. Για τον παραπάνω λόγο, κάνοντας τη δική μου αυτοκριτική στις δύσκολες μέρες που ζούμε, θέλω να πιστεύω πως θα ταυτιστείτε με όσα θα διαβάσετε παρακάτω και θα βγείτε κερδισμένοι ψυχικά και ψυχολογικά, όπως φυσικά θα βγω κι εγώ. Αν και θα μπορούσα να γράψω πάρα πολλά, θα περιοριστώ μόνο στα όσα αφορούν το ορεινό τρέξιμο, μιας που η συγκεκριμένη ιστοσελίδα της οποίας εκμεταλλεύομαι τη δυνατότητα να γράφω ασχολείται κυρίως με αυτό. Παρόλα αυτά, το καλό είναι πως το τρέξιμο, όπως ανέφερα και παραπάνω, μπορεί να χρησιμοποιηθεί αλληγορικά για να περιγράψει τη πραγματική ζωή.
Τι βιώνω αυτή τη στιγμή; Όλοι οι αγώνες έχουν ακυρωθεί ή αναβληθεί! Βγαίνω για τρέξιμο ολομόναχος και νιώθω μια αβεβαιότητα διότι δε γνωρίζω πόσο θα διαρκέσει αυτός ο κοινωνικός αποκλεισμός. Νευριάζω διότι έχω επενδύσει χρόνο στις προπονήσεις μου, έχω ξοδέψει μέρος των χρημάτων μου σε σχέδια που αφορούν το τρέξιμο και αισθάνομαι ανασφάλεια για το μέλλον αφού δε μπορώ να προγραμματίσω τίποτα με σιγουριά. Το επάγγελμα μου περιορίζει σημαντικά τη δυνατότητά μου να συμμετάσχω σε ορεινούς αγώνες που επιθυμώ και προβλέπω πως η χρονιά θα κυλήσει δίχως να έχω πάρει μέρος πουθενά! Για να γίνω πιο αντιληπτός, πλησιάζω στον “τοίχο” δίχως φρένα.
Για μένα, λοιπόν, και είμαι σίγουρος πως και για αρκετούς από εσάς, ο αθλητισμός είναι τρόπος ζωής. Όχι με το ελαφρύ άκουσμα των συγκεκριμένων λέξεων που φτάνει στα αυτιά μας αλλά με την πραγματική έννοια που κρύβεται πίσω από αυτήν την φράση. Όταν κάποιος είναι από 5 χρονών μέσα στα γυμναστήρια το επάγγελμά του δεν είναι η δουλειά με την οποία ασχολείται ως ενήλικας αλλά ο αθλητισμός με τον οποίο μεγάλωσε και γαλουχήθηκε. Είναι μια δραστηριότητα που έμαθε να χρησιμοποιεί για να συμπληρώνει την υπόλοιπη ζωή του. Και ξάφνου εμφανίζεται ένας ιός και σου αλλάζει όλα τα σχέδια, σε περιορίζει, σε απομονώνει και σε γεμίζει άγχος, στρες, φόβο και άλλα αρνητικά συναισθήματα τα οποία εκδηλώνεις ως οργή και θυμό απέναντι σε όλους αυτούς που σου λένε κάτσε σπίτι.
“Μεγάλε, εγώ δεν κάθομαι σπίτι, δε φοβάμαι τον ιό, θα βγω έξω. Θα συνεχίσω να κάνω αυτά που κάνω!” λέω καθημερινά στον εαυτό μου. Όμως ξέρετε τι πραγματικά ακούω; “Ψηλέ τα πράγματα δεν πάνε καλά και έχουμε αρκετή ανηφόρα μπροστά μας. Ξέρω πως ανησυχείς και καταλαβαίνω την ανάγκη σου να κάνεις ότι έκανες παλιά διότι έτσι δημιουργείς μια ψευδαίσθηση πως δεν άλλαξε τίποτα και αυτό σου προσφέρει ηρεμία. Ναι, μπορείς να συνεχίσεις να κάνεις αυτά που έκανες αλλά όχι όπως πριν. Τα δεδομένα άλλαξαν και πρέπει να προσαρμοστείς. Είσαι υπεύθυνος και πρέπει να συμπεριφερθείς κατάλληλα.”
Δικαιολογώ απόλυτα αυτούς που αντιδρούν τόσο έντονα στον ιό και στα μέτρα προφύλαξης. Είμαι κι εγώ ένας από αυτούς, άλλωστε. Ωστόσο, είμαι υπεύθυνος για τις πράξεις μου και το να συμπεριφερθώ κατάλληλα σημαίνει ότι πρέπει να κάνω την αυτοκριτική μου. Οφείλω να ορίσω τις προτεραιότητές μου και να κρατήσω μια ισορροπία για να βγω στην κορυφή δυνατός ώστε να συνεχίσω ξανά! Αν η ζυγαριά που κρατάμε στα χέρια μας γέρνει μονάχα προς το τρέξιμο τότε η πραγματική μας ζωή, από την άλλη πλευρά, θα έχει πρόβλημα. Ο όρος αθλητής κρύβει μέσα του κάποιες ικανότητες και μία από αυτές είναι να διατηρείς ισορροπία στο νου, στη ψυχή και στη ζωή σου! Ο αθλητισμός συμπληρώνει τη ζωή μας, δεν την αντικαθιστά! Επιλογές έχουμε πάντα. Χρειάζεται μόνο να προσαρμοστούμε.
Γι’ αυτό αν ακούσετε ή δείτε κάποιον να αντιδρά έντονα στα μέτρα προφύλαξης κατά του ιού προσπαθήστε να του δείξετε πως μπορεί να πράξει και διαφορετικά. Θυμηθείτε πως ανησυχεί και φοβάται το ίδιο με εσάς απλώς το εκφράζει με άλλον τρόπο. Μην εναντιώνεστε μαζί του, μην τον απομονώνετε περισσότερο και αποδεχτείτε το γεγονός πως αν για κάποιους από εμάς είναι ευκολότερο να προσαρμοζόμαστε για άλλους χρειάζεται μεγαλύτερη προσπάθεια. Κάντε την αυτοκριτική που είναι απαραίτητη, αναγνωρίστε το συναίσθημα του φόβου και βρείτε τον τρόπο να το αντιμετωπίσετε αλλάζοντας τη συμπεριφορά σας όπου αυτό χρειάζεται. Δεν είναι ώρα για στρατόπεδα! Δεν είναι ώρα για ανόητους τσακωμούς, ανούσια σχόλια σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης και διαχωρισμό μεταξύ όσων συνεχίζουν τις παλιές τους συνήθειες και όσον κάθονται μέσα.
Η ισορροπία βρίσκεται στη μέση. Εκεί ακριβώς που θα βρείτε κι εμένα να συνεχίζω να τρέχω μακριά από τους μεν και τους δε! Διατηρώντας απόσταση ασφαλείας μεταξύ μας αρκετά μεγαλύτερη από το απαιτούμενο ενάμιση μέτρο. Αλλάζω για να τα καταφέρω και ξέρω πως στο τέλος… Μπόρα είναι!
Θεοχάρης Λεζπουρίδης
Photo copyright: Martin Sanchez, JR Korpa