Zach Miller: Kατάθεση ψυχής, σε μια μεγάλη επιστροφή ενός κορυφαίου αθλητή!

By 27 Ιουν 2022

Ο Trail 100 Andorra by UTMB® είναι ένας σκληρός αγώνας 105 χιλιομέτρων με +6.900m θετική υψομετρική διαφορά, που πραγματοποιήθηκε για φέτος το Σαββατοκύριακο 24-26 Ιουνίου. Νικητής ήταν ο Zach Miller με χρόνο 14:20:25. O Αμερικανός σπουδαίος αθλητής, της παλιάς θα λέγαμε αγωνιστικής σχολής, μας έχει χαρίσει κατά καιρούς μερικές από τις πιο συναρπαστικές στιγμές με την φιλοσοφία που μπαίνει στους αγώνες: Do or Die! Ποιος δεν θυμάται άλλωστε την μοναδική “παράσταση” που έδωσε μαζί με τον Hayden Hawks και τη νίκη του στο TNF Endurance Challenge California το 2016 και το συγκλονιστικό βίντεο που είναι από τα καλύτερα που έχουν γυριστεί σχετικά με το ορεινό τρέξιμο. Ή την δραματική του εγκατάλειψη στο UTMB 2019, πάντα μέσα από τη λογική του “τα δίνω όλα και όπου βγει”. Ο Miller πέρασε έναν μεγάλο τραυματισμό, χειρουργείο και 2 δύσκολα χρόνια αποκατάστασης. Μετά τη νίκη του στην Ανδόρρα και κυρίως μετά την επιστροφή του από την “κόλαση”  του τραυματισμού και των αμφιβολιών που τον ταλάνιζαν για 2 ολόκληρα χρόνια έγραψε ένα κείμενο στα social account του, το οποίο θεωρήσαμε συγκλονιστικό και γι’ αυτό το μεταφράσαμε και σας προτείνουμε να το διαβάσετε. Ίσως εμπνεύσει …

 

Zack Miller: Στις 7 το απόγευμα της Παρασκευής 24 Ιουνίου στη μικρή πόλη Ordino, στη μικρή χώρα της Ανδόρας, βγήκα στη γραμμή εκκίνησης του Trail 100 Andorra by UTMB®. Στις 9:20 το πρωί της επόμενης ημέρας ήμουν ο πρώτος δρομέας που έφτασε στον τερματισμό. Αυτό είναι που βλέπετε εδώ σε αυτή τη φωτογραφία.

Αυτό που δεν βλέπετε είναι αυτό που συνέβη πριν από αυτό. Δεν βλέπετε ότι απέτυχα να τερματίσω την τελευταία μου απόπειρα ultra, στο UTMB , το 2019. Δεν βλέπετε τα χρόνια που έτρεχα με πόνο στο αριστερό μου πόδι, όταν τα βήματα που υποτίθεται ότι θα μου έδιναν χαρά έφερναν μια συνεχή υπενθύμιση της συντριβής μου. Δεν βλέπετε όλα τα πρωινά που ξύπνησα, σηκώθηκα από το κρεβάτι και αμέσως μου θύμισε ο πόνος στο πόδι μου ότι εξακολουθούσα να είμαι πληγωμένος.

Δεν βλέπετε την ουλή στον αστράγαλό μου από την επέμβαση Haglund που έκανα τελικά τον Δεκέμβριο του 2020 και το μακρύ ταξίδι της επιστροφής στο τρέξιμο. Δεν βλέπετε τις στιγμές αμφιβολίας μετά το χειρουργείο, εξακολουθώντας να έχω πόνο, χωρίς να ξέρω αν θα υποχωρήσει ποτέ πλήρως.

Δεν βλέπετε τη δημιουργικότητα που χρησιμοποιήθηκε για να συνεχιστεί η προπόνηση μέσω ποδηλάτων, σκι, κολύμβησης και splitboard. Δεν βλέπετε τη στιγμή (πριν από περίπου ένα μήνα) που ο πόνος μετατοπίστηκε στο εσωτερικό της φτέρνας μου και δεν ήμουν σίγουρος ότι θα γινόταν αυτός ο αγώνας.

Δεν με βλέπετε να επισκέπτομαι έναν φυσιοθεραπευτή στη Γαλλία και να σκέφτομαι να εγκαταλείψω τα σχέδιά μου να κάνω αυτόν τον αγώνα. Δεν με βλέπετε να ταξιδεύω στην Ανδόρα εν μέσω ενός οκταήμερου διαλείμματος τρεξίματος κατά το οποίο πέρασα πολλές ώρες στο ποδήλατο και πολύ περισσότερες ανησυχώντας για το πόδι μου. Δεν με βλέπετε να νιώθω τόσο μόνος, αγχωμένος και απελπισμένος που ένα βράδυ, ενώ προσευχόμουν, απλά ζήτησα βοήθεια, τίποτα πολύ συγκεκριμένο, απλά βοήθεια. Αυτό είναι που δεν βλέπετε.

Αλλά ξέρετε κάτι; Δεν βλέπετε επίσης πολλά καλά πράγματα. Δεν βλέπετε όλους τους "βοηθούς" στην πορεία. Δεν βλέπετε τις προσευχές των γονιών μου ή την υποστήριξη της οικογένειας και των φίλων μου. Δεν βλέπετε τους χορηγούς που στάθηκαν πιστά στο πλευρό μου. Δεν βλέπετε τον χειρουργό μου, Brian Crispell , ο οποίος με φρόντισε τόσο καλά και μου είπε ότι δεν χρειάζεται να τον πληρώσω αν δεν μπορέσω να επιστρέψω στους αγώνες.

Δεν βλέπετε τον φυσιοθεραπευτή μου, τον Ryan Bair του get flash momentum, ο οποίος με καθοδήγησε και με ενθάρρυνε στην πορεία. Δεν βλέπεις την καλοσύνη του yode rperformance καθώς με έχει ελέγξει όλα αυτά τα χρόνια και πάντα με καλωσόριζε για να προπονηθώ με την εκπληκτική ομάδα αθλητών του. Δεν βλέπεις τους φοβερούς συναθλητές μου που με ενθάρρυναν, με προσέγγισαν και μου δάνεισαν ένα ποδήλατο και έναν καναπέ στη Γαλλία.

Δεν βλέπετε τους υπέροχους φίλους μου Άννα και Άντονι που με υποδέχτηκαν στο σπίτι τους εδώ στην Ανδόρα, με τάισαν, μου έκαναν μασάζ και με συνόδευσαν κατά τη διάρκεια του αγώνα. Και τέλος, δεν βλέπετε το πόδι που έγινε όλο και καλύτερα, όλο και καλύτερα, όλο και καλύτερα μετά από εκείνο το βράδυ που ζήτησα βοήθεια.

Αλλά, εδώ είμαι κοιτάζοντας αυτή τη φωτογραφία, και βλέπω ΟΛΑ αυτά. Και ξέρετε κάτι; Όλο αυτό είναι αρκετά καταπληκτικό.

Τώρα είναι ώρα για λίγη ξεκούραση, γιατί χάρη στο νέο UTMB® Worlds Series αυτός ο τύπος που έχασε όλες τις δυνατότητες πρόκρισης του UTMB κατά τη διάρκεια τραυματισμού έχει τώρα ένα εισιτήριο για μια μικρή παράσταση στα τέλη Αυγούστου. Ας "δούμε" τι μπορούμε να κάνουμε εκεί! Ευγνώμων!

Δημήτρης Τρουπής

Κατάγεται από το Ξυλόκαστρο Κορινθίας και ζει μόνιμα στην Πάτρα. Συμμετείχε στην συντακτική ομάδα του Adventure Zone από το 2009, ενώ μαζί με τον Τάκη Τσογκαράκη ίδρυσαν και "τρέχουν" το Advendure.  Το τρέξιμο στα μονοπάτια των βουνών και η μεταφορά εικόνων και συναισθημάτων μέσα από τα άρθρα του αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του. Παθιάζεται με τους αγώνες ορεινού τρεξίματος, υπεραντοχής και  περιπέτειας. Έχει πολλές συμμετοχές και διακρίσεις σε αγώνες ορεινού τρεξίματος όλων των αποστάσεων, με έμφαση στους αγώνες ultra trail.  Θεωρεί ότι το τρέξιμο και η πεζοπορία στη φύση είναι μια εσωτερική ανάγκη του ανθρώπου, μας φέρνει πιο κοντά σε αυτήν και μας κάνει να αγαπήσουμε περισσότερο το περιβάλλον.

www.advendure.com

ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ