Οι Προσπάθειες των Αποστολών στο Βόρειο Πόλο, την Άνοιξη του 2004

By 11 Μαρ 2004
Η φετινή περίοδος για τις «εξερευνητικές» αποστολές στο Βόρειο Πόλο ξεκίνησε πριν από λίγες μόλις ημέρες. Κάθε χρόνο στις αρχές Μαρτίου, ένας σχεδόν μονοψήφιος αριθμός adventurers ξεκινά από τις ακτές της Σιβηρίας –και λίγες μέρες αργότερα και από τις ακτές του αρκτικού Καναδά- με στόχο το Βόρειο Πόλο. Καθώς το «Φαινομένο του Θερμοκηπίου» έχει ήδη κάνει εμφανείς τις επιπτώσεις του και στο αρκτικό παγοκάλυμμα, με το συχνό λιώσιμό του αλλά και τη διακοπή της συνέχειάς του σε πολλά σημεία, το έργο των μοναχικών εξερευνητών γίνεται πολύ πιο δύσκολο απ ότι στο παρελθόν. Η φετινή σεζόν σημαδεύτηκε στο ξεκίνημά της από δυσάρεστα γεγονότα, που αποδεικνύουν ότι η κλιματολογική ισορροπία έχει διαταραχθεί σοβαρά. Την ώρα που γράφεται αυτό το άρθρο, ρωσικά ελικόπτερα χτενίζουν τον λιωμένο αρκτικό ωκεανό, ψάχνοντας για τα ίχνη μιας εξερευνήτριας με την οποία χάθηκε κάθε επαφή εδώ και δύο μέρες…

23 Μαρτίου: Σβήνουν οι ελπίδες για την Dominick. Οι υπόλοιποι συνεχίζουν αλλά με αργούς ρυθμούς
Από τις πέντε αποστολές που ξεκίνησαν στις αρχές Μαρτίου από το Ακρωτήριο Arktichevsky της Σιβηρίας, συνεχίζουν οι τρεις τώρα πια. Κι αυτό δυστυχώς επιβεβαιώνεται όσο περνούν οι μέρες και δεν υπάρχουν αποτελέσματα στις έρευνες που πραγματοποιούνται για την τύχη της Dominick Arduin, που σταμάτησε να επικοινωνεί από τις 5 Μαρτίου και μετά. Παρά τις συντονισμένες προσπάθειες που καταβάλλονται καθημερινά τις τελευταίες ημέρες από αέρα και με διάφορα τεχνολογικά εξελιγμένα μέσα, δεν στάθηκε δυνατόν να εντοπιστεί οποιοδήποτε ίχνος που θα μπορούσε να προέρχεται από την άτυχη Dominick. Μάλιστα γίνονται προσπάθειες να συγκεντρωθούν χρήματα για να ξαναρχίσουν νέες εντατικές έρευνες (αν πάντως η Dominick είναι ζωντανή, τα αποθέματα τροφής της τελειώνουν αυτές τις μέρες).
Αυτή και ο Γάλλος Frederic Chamard-Boudet ήταν οι δύο από τις πέντε αποστολές που αποφάσισαν με το ξεκίνημά τους από τη στεριά να αντιμετωπίσουν ένα κενό στο παγοκάλυμμα του Αρκτικού ωκεανού, περνώντας το με ατομικό πλωτό μέσο η πρώτη και με παράκαμψη του ο δεύτερος. Ο τελευταίος παρά το γεγονός ότι έπεσε κάποια στιγμή στα παγωμένα νερά που δημιούργησαν τα ανοίγματα στον πάγο, κατάφερε να επιζήσει με σοβαρά κρυοπαγήματα και να διασωθεί από αέρα, αφού μπόρεσε να ειδοποιήσει με το δορυφορικό του τηλέφωνο.
Η άτυχη Dominick, που και πέρυσι βρέθηκε στη δεινή θέση να διασωθεί από αέρα προσπαθώντας και πάλι τη σόλο πορεία προς το Βόρειο Πόλο, δεν στάθηκε απ ότι φαίνεται τυχερή. Είναι πολύ πιθανό τα ταραγμένα νερά που δημιούργησαν το πρόβλημα στην απάγωτη θάλασσα, να «κατάπιαν» την Dominick και το μικρό έλκηθρο-βάρκα που τη μετέφερε.
Οι υπόλοιπες τρεις αποστολές συνεχίζουν, αφού ζήτησαν τη βοήθεια ελικοπτέρου για να ξεπεράσουν το κενό του πάγου και τώρα συνεχίζουν προς το στόχο τους. Ο Wave Vidmar θα είναι (αν τα καταφέρει πάντα) ο πρώτος αμερικανός που θα φτάσει σόλο και χωρίς υποστήριξη στον Πόλο. Το ίδιο προσπαθεί να κάνει και ο Βρετανός Ben Saunders για λογαριασμό της δικής του χώρας, ο οποίος σκοπεύει να συνεχίσει μέχρι τα Νησιά Spitzbergen, βόρεια της Νορβηγίας. Τέλος, ένα ζευγάρι (Bettina Aller Jean Gabriel Leynaud) επιχειρεί να φτάσει στον Πόλο με τη βοήθεια ομάδας υποστήριξης.
Τις τελευταίες ημέρες και οι τρεις αποστολές ανέφεραν δυνατούς ανέμους, οι οποίοι μετακινούν το παγοκάλυμμα σε αντίθετη κατεύθυνση από εκείνη που έχουν πάρει. Όμως ο καιρός –σύμφωνα πάντα με τις αναφορές τους- βελτιώθηκε χθες και τα πράγματα θα πάνε καλύτερα. Ο Saunders αντιμετώπισε τεχνικό πρόβλημα με το σύστημα επικοινωνίας του, το οποίο όμως έλυσε μόνος του. Οι Aller-Leynaud βρίσκονται λίγα χιλιόμετρα μπροστά του και η καθημερινή πρόοδός τους μετά βίας ξεπερνά τα 10km. Οι θερμοκρασίες βρίσκονται στους -20οC και η κατάσταση μοιάζει να μην είναι ιδιαίτερα προβληματική, παρά το γεγονός ότι τεράστια θραύσματα πάγου εμποδίσουν συνεχώς το δρόμο τους. Στις χθεσινές αναφορές τους μάλιστά, έκαναν γνωστό ότι η απόσταση που διύνησαν την προηγούμενη μέρα, δεν ξεπερνούσε τα 4-5km.
Πέντε αποστολές ξεκίνησαν αυτή τη χρονιά για τον Βόρειο Πόλο, όλες από το ακρωτήριο Asktichevsky της Σιβηρίας. Ο Wave Vidmar, είναι ο άνθρωπος που φιλοδοξεί να γίνει ο πρώτος αμερικανός που θα φτάσει με σκι και χωρίς υποστήριξη στο Βόρειο Πόλο. Ο Frédéric Chamard-Boudet θα κάνει το ίδιο πράγμα για τη Γαλλία. Ο Βρετανός Ben Saunders επιχειρεί την πρώτη σόλο και χωρίς υποστήριξη διάσχιση μέχρι τον Καναδά και η Γαλλο-Φιλανδή Dominick Arduin προσπαθεί την πρώτη σόλο γυναικεία προσέγγιση του Πόλου με υποστήριξη.

11 Μαρτίου: Οι φετινές συνθήκες και τα πρώτα δραματικά γεγονότα
Η παγκόσμια υπερθέρμανση των τελευταίων χρόνων έχει δημιουργήσει σκληρότερες συνθήκες για τις αποστολές του Βόρειου Πόλου. Ενώ οι πρώτοι αρκτικοί εξερευνητές πήγαιναν με έλκηθρα μέχρι το Βόρειο Πόλο και πίσω, ανησυχώντας κυρίως για τα κομμάτια πάγου που τους εμπόδιζαν το δρόμο και θα έπρεπε να υπερπηδήσουν, οι σύγχρονοι εξερευνητές έχουν ένα νέο εμπόδιο μπροστά τους, τις μεγάλες ανοιχτές εκτάσεις νερού, που σχηματίζει η θάλασσα που δεν έχει παγώσει. Οι σκιέρ βρίσκουν μπροστά τους όλο και περισσότερο νερό και χρειάζεται ακόμα και να κολυμπήσουν στον Αρκτικό Ωκεανό προκειμένου να φτάσουν στο στόχο τους. Μερικοί κουβαλούν πια κανό για να κωπηλατήσουν, ειδικά όταν πηγαίνουν από την πλευρά της Ρωσίας.

Την προηγούμενη Παρασκευή (5 Μαρτίου), ένα μεγάλο ανοιχτό κομμάτι θάλασσας, ακριβώς μετά το ξεκίνημα, δημιούργησε το πρώτο άμεσο πρόβλημα για τις αποστολές αυτής της χρονιάς. Δύο σόλο σκιέρ, ο Frédéric Chamard-Boudet και η Dominick Arduin αποφάσισαν να κωπηλατήσουν κατά μήκος αυτού του μισο-λειωμένου ανοίγματος της θάλασσας, με άνοιγμα περίπου 55 km, σε μια προσπάθεια να πραγματοποιήσουν μια ξεκάθαρη διάσχιση προς τον Πόλο, η οποία πρέπει να ξεκινήσει από την ακτή της Σιβηρίας. Αντίθετα, οι υπόλοιπες τρεις αποστολές προτίμησαν να πάρουν ελικόπτερο και να ξεπεράσουν έτσι το άνοιγμα.

Η Dominick υπολόγισε ότι η διάσχιση του ανοίγματος αυτού θα διαρκούσε τουλάχιστον δύο μέρες. Όντας μια δεινή κωπηλάτισσα που ζει στην αρκτική Φιλανδία, είναι συνηθισμένη στο κρύο και στο νερό. Πήρε μαζί της 10 κιλά χιόνι για να έχει πόσιμο νερό, ένα κανό και μια ειδική στολή για να διατηρείται στεγνή. Ο δεύτερος που αποφάσισε να συνεχίσει, ο Frédéric, διάλεξε να κάνει τον κύκλο του ανοίγματος με τα σκι. Για τις επόμενες τρεις μέρες κάλυψε πολύ καλές αποστάσεις (18km), φτάνοντας σε δυόμισι μέρες σε πλάτος 81ο.18.

Το Σάββατο (6 Μαρτίου) υπήρχε πανσέληνος. Η πανσέληνος προκαλεί παλιρροιακές κινήσεις που οδηγούν τον πάγο του Αρκτικού Ωκεανού σε κίνηση και σε θραύση. Η επίδραση της πανσέληνου είναι πιο βίαιη κοντά στις ακτές και η χρονική ζώνη επικινδυνότητας κορυφώνεται στη φάση όπου η Σελήνη βρίσκεται στην ολοκλήρωση του φαινομένου (στην πραγματικότητα διαρκεί λίγες μέρες πριν και λίγες μετά). Η πανσέληνος είναι αυτή που συνετέλεσε και στην πρόσφατη περίπτωση του Ρωσικού επιστημονικού σταθμού που βυθίστηκε στους πάγους.

Τη Δευτέρα (8 Μαρτίου), αρκετές από τις αποστολές έστειλαν σήμα μέσω των πομπών ARGOS που διαθέτουν. Οι πομποί αυτοί στην πραγματικότητα στέλνουν σήμα από μόνοι τους καθώς είναι σε λειτουργία, αλλά το πρόβλημα βρίσκεται στον server του συστήματος ARGOS στη Γαλλία, ο οποίος λαμβάνει τα σήματα αλλά δεν τα αναμεταδίδει στα websites των αποστολών. Ωστόσο, ο πομπός της Dominick δεν έστειλε παρά μόνο ελάχιστα εξασθενημένα σήματα.

Περίπου το μεσημέρι της Δευτέρας, τα δελτία καιρού προειδοποιούσαν για θύελλα που πλησίαζε. Γύρω στα 30 knots προβλέπονταν για τη νύχτα της Δευτέρας. Η πανσέληνος και η θύελλα που πλησίαζε, έθεσαν σε κίνηση τη θάλασσα, σπάζοντας τον πάγο, με τα κομμάτια να συγκρούονται μεταξύ τους σε κάτι που θυμίζει περισσότερο χείμαρρο. Το βράδυ της ίδιας μέρας έφτασαν και τα πρώτα νέα: ο Frédéric γλίτωσε παρά τρίχα το θάνατο. Περνώντας με τα σκι του ένα τμήμα με λεπτό πάγο χωρίς να φορά τη στολή επιβίωσης (η στολή αυτή επιβραδύνει τη βύθιση του σκιέρ στο νερό), ο πάγος έσπασε κι ο Frédéric έπεσε στο νερό. Πέρασαν 4 λεπτά στα παγωμένα νερά, πριν καταφέρει με τις δικές του δυνάμεις να βγει πάνω στο στρώμα του λεπτού πάγου. Έχοντας χάσει τα σκι του, ο Frédéric κατάφερε να παραμείνει πάνω σ ένα μικρό κομμάτι πάγου και ξέφυγε από το θάνατο μένοντας στο έλκηθρό του.

Η θερμοκρασία ήταν περίπου -40ο κι ο Frédéric κατόρθωσε να στήσει μια κατασκήνωση ανάγκης. Προσπάθησε να παραμείνει ζεστός αλλά άσχημα κρυοπαγήματα είχαν ήδη προσβάλει τα χέρια και τα πόδια του. Στις 05:47 (UTC) της Τρίτης 9 Μαρτίου, ο Frédéric έστειλε το εξασθενημένο σήμα του, ζητώντας διάσωση από ελικόπτερο. Με τον πάγο να είναι εξαιρετικά λεπτός στο σημείο που βρισκόταν, η Ρωσική ομάδα διάσωσης φοβόταν ότι με την πίεση του αέρα που θα δημιουργούσε το ελικόπτερο, αυτός θα έσπαγε σε ακόμα περισσότερα κομμάτια. Ένα ακόμα πρόβλημα ήταν ο καιρός που χειροτέρευε και θα έφερνε για 24 ώρες θυελλώδεις ανέμους στην περιοχή του Ακρωτηρίου Arktichevski.

Με εξαιρετική προσπάθεια, παρά τις αντίξοες συνθήκες, η ομάδα διάσωσης κατάφερε τελικά να μαζέψει τον Γάλλο εξερευνητή, νωρίς το πρωί της Τρίτης. Τα ελικόπτερα προσπάθησαν επίσης να εντοπίσουν και την Dominick αλλά στο τέλος εγκατέλειψαν την προσπάθεια εξαιτίας έλλειψης φωτός. Οι δυνατοί άνεμοι και η έλλειψη οποιουδήποτε σήματος για τρεις ολόκληρες ημέρες δυσκόλευαν πολύ το έργο των ομάδων διάσωσης.

Εδώ και πολλά χρόνια, από τότε που ξεκίνησαν οι προσπάθειες διάσχισης μέχρι σήμερα, περίπου 200 αποστολές τα έχουν καταφέρει στο Βόρειο Πόλο, αλλά μόλις το 5% απ αυτές ήταν χωρίς υποστήριξη (χωρίς να μεταφέρονται με εναέρια μέσα για κάποια απόσταση). Οι δύο εξερευνητές που μπήκαν σε περιπέτειες φιλοδοξούσαν να προσθέσουν τα ονόματά τους στον μικρό αυτό κατάλογο.

Οι προσπάθειες των ομάδων διάσωσης για την ανεύρεση της Dominick, ματαιώθηκαν και την Τετάρτη εξαιτίας των σφοδρών ανέμων που έπνεαν στην περιοχή αλλά και της μειωμένης ορατότητας και όλοι περίμεναν τη χθεσινή μέρα. Στο μεταξύ πίσω στη Γαλλία, οι άνθρωποι που παρακολουθούν την προσπάθειά της μέσα από τα σήματα του πομπού της, άρχισαν να ελπίζουν περισσότερο, καθώς όπως δήλωσαν ο πομπός της παρουσίασε τελικά κάποιο εξασθενημένο σήμα την Κυριακή.

Το Α-Ζ θα παρακολουθήσει τις επόμενες ώρες τις προσπάθειες εντοπισμού της Dominick.

Επισκεφθείτε το site της αποστολής της Dominick Arduin

Λάζαρος Ρήγος

Γεννήθηκε στην Τήνο το 1961 και ζει στο Λιτόχωρο του Ολύμπου από το 2008. Ίδρυσε το Adventure Zone το 2001, μετά από σκέψεις για δημιουργία ενός ελληνικού portal για τα σπορ περιπέτειας. Δημιούργησε αγώνες ορεινού τρεξίματος, όπως Olympus Marathon (2004), Virgin Forest Trail (2007), Χειμωνιάτικος Ενιπέας (2006), Rodopi Ultra Trail (2009), Olympus Mythical Trail (2012). Στο ενεργητικό του αρκετές συμμετοχές σε αγώνες, όπως και μικρές αποστολές ultra διασχίσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό

www.advendure.com

ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ