Taygetos Challenge 2022….Reloaded!

Μετά την ακύρωση της διοργάνωσης το 2021 λόγω της covid-19, ο Taygetos Challenge επέστρεψε φέτος ανανεωμένος στην πανέμορφη Καρδαμύλη και τα γύρω χωριά που πέρναγαν οι αγώνες και φυσικά το Advendure ήταν εκεί. Το φετινό λογότυπο περιείχε σε περίοπτη θέση την λέξη RELOADED και πραγματικά ήταν αυτό ακριβώς που συναντήσαμε. Με την νέα προσθήκη του αγώνα των 10 χιλιομέτρων, αλλά και την διατήρηση των άλλων αγώνων της διοργάνωσης στο υψηλό επίπεδο αισθητικής που προσέφεραν και τα προηγούμενα χρόνια, ο Taygetos Challenge ήταν πραγματικά ανανεωμένος, κάτι που φάνηκε όχι μόνο από το ρεκόρ εγγραφών, αλλά και την διάχυτη ευχαρίστηση του κόσμου που συμμετείχε σε κάποιον εκ των αγώνων, που δεν ήταν και λίγοι!

Είχαμε λοιπόν:

TAYGETOS MARATHON: Κυριακή 27/3/22 (37χλμ, +2154m)

TAYGETOS EXPERIENCE: Κυριακή 27/3/22 (20χλμ, +1089m)

TAYGETOS BASIC: Κυριακή 27/3/22 (10χλμ, +460m)

TAYGETOS FUN: Κυριακή 27/3/22 (5χλμ, +201m)

VERTICAL SPEED: Σάββατο 26/3/22 (650μ, +150μ)

Αν και προσωπικά έτρεχα για 3η φορά τον αγώνα των 37Km με εντυπωσίασε ξανά η ποικιλομορφία του τερέν, της φύσης της περιοχής και φυσικά η δυσκολία του. H εναλλαγή της πέτρας, που κυριαρχούσε, σε βατούς χωματόδρομους αλλά και πετρόχτιστα καλντερίμια, παράλληλα με τις κλίσεις που εναλλάσσονταν και αυτές, πάνω που άρχιζες να κουράζεσαι έντονα σου έδιναν την δυνατότητα να πάρεις κάποιες ανάσες, και συνάμα διαφορετικές εικόνες σου ξεκούραζαν το μυαλό σου. Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Φτάνοντας το Σάββατο στην ανοιξιάτικη Καρδαμύλη, όπου ο κόσμος είχε ήδη αρχίσει να μαζεύεται γύρω από την πλατεία, πήγαμε στη γραμματεία του αγώνα που ήταν στον χώρο του σχολείου. Στο προαύλιο έμπαινες μόνο κατόπιν επιδείξεως του αντίστοιχου απαιτούμενου πιστοποιητικού, και εδώ να αναφέρουμε ότι η Διοργάνωση τήρησε υποδειγματικά και κατά γράμμα το υγειονομικό πρωτόκολλο που επιβάλλει η ΓΓΑ για αγώνες σε ανοικτό χώρο, χωρίς φυσικά υπερβάλλοντες περιορισμούς. Έτσι, παραλάβαμε την σακούλα που εκτός του νούμερου με το chip χρονομέτρησης είχε ένα πολύ όμορφο t-shirt και το κουπόνι συμμετοχής στο pasta party που ήταν κανονικό πιάτο και σαλάτα σε ένα εκ των συνεργαζόμενων εστιατορίων της περιοχής, και όχι απλά ένα take-away δοχείο με ζυμαρικά που συναντάμε συχνά.

Η αγωνιστική δραστηριότητα ξεκίνησε με τον vertical (αγώνας κάθετης ανάβασης) μήκους μόλις 650 μέτρων αλλά με θετική υψομετρική 150 μέτρα. Και εκεί, όπως και σε όλους τους αγώνες, η συμμετοχή ήταν μεγάλη, ενώ και ο κόσμος κατά μήκος της διαδρομής έκανε την ατμόσφαιρα ακόμα πιο ευχάριστη. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι η συμμετοχή στον αγώνα αυτό ήταν δωρεάν για όποιον/α συμμετείχε σε κάποιον από τους άλλους αγώνες. Η τελική κατάταξη μάλιστα ήταν αποτέλεσμα της συνολικής παρουσίας του κάθε αθλητή και στους δύο αγώνες (vertical + αγώνας Κυριακής), κάνοντας το challenge…όνομα και πράγμα…!

Το βραδάκι, στη τεχνική ενημέρωση από τον Νίκο Κωστόπουλο, Τεχνικό Διευθυντή του αγώνα και εκ των διοργανωτών, τονίστηκαν τα δύσκολα σημεία της κάθε διαδρομής αλλά και τα χρονικά όρια -πόρτες που είχαν οι δρομείς, προκειμένου να είναι εμπρόθεσμοι, και επίσης οι σταθμοί τροφοδοσίας που θα υπήρχαν σε κάθε αγώνα.

Η εκκίνηση για τον αγώνα των 37Km ήταν η πρώτη που δόθηκε ακριβώς στις 8:00, ενώ περίπου 15’ λεπτά αργότερα εκκίνησαν και οι αθλητές του αγώνα των 20Km. Στις 8:30 δόθηκε και η εκκίνηση των άλλων δύο αγώνων (10Km και 5Km). Όλες οι εκκινήσεις έγιναν από την πλατεία του χωριού, με τον κόσμο να ξεχύνεται στο αρχικό ασφάλτινο επίπεδο κομμάτι.

Μετά από 1000 μέτρα η διαδρομή έμπαινε σε πετρόχτιστο καλντερίμι σχετικά μεγάλης ανηφορικής κλίσης, η οποία αργότερα εξομαλύνθηκε και μέσω δασικών δρόμων έφτανε στον 1ο σταθμό στο Εξωχώρι (5ο Km). Μετά από εναλλαγές στις κλίσεις, με μία έντονη ανηφόρα πριν το 10ο Km ο αγώνας έφτανε στον 2ο σταθμό του σε ένα χαρακτηριστικό εξωκλήσι σκαρφαλωμένο στον βράχο (Αγ.Γεώργιος Σαιδώνας), αφού μέσα σε 1 περίπου χιλιόμετρο ανέβαινε 200 μέτρα υψομετρικής. Στην συνέχεια, ένα δρομικό κομμάτι χωματόδρομου (κυρίως) και ασφάλτου κινούμενου μέσα σε δασωμένο ενίοτε πεδίο χάριζε κάποιες ανάσες στους δρομείς, κερδίζοντας ωστόσο μερικά μέτρα υψομετρικής πριν φτάσει στον 3ο σταθμό που βρισκόταν στο 16ο km πάνω στον δρόμο.

Μετά από σύντομη κατηφόρα ακολουθούσε μια σύντομη ανάβαση έχοντας στα δεξιά μας την χαρακτηριστική κουδούνα, σήμα κατατεθέν της προηγούμενης διαδρομής και καλύτερα εδώ που τα λέμε που δεν την έχουμε πλέον. Η συνέχεια ήταν σε ένα ευχάριστο μονοπάτι, κυρίως κατηφορικής κλίσης που μας οδηγούσε στο χωριό και τον 4ο σταθμό του αγώνα στο 20ο Km.  

Tα δύσκολα ήταν μπροστά μας…πριν από αυτά όμως, ένα σχετικά επίπεδο κομμάτι 1 περίπου χιλιομέτρου σε οδηγούσε στην αρχή της ανάβασης. Μετά από ένα κουραστικό vertical κομμάτι περίπου 2 χιλιομέτρων σε πετρώδες μονοπάτι, το οποίο κινείται όμως σε φανταστική ατμοσφαιρική διαδρομή, φτάναμε στην θέση ‘Ντουμπίτσια’ όπου ήταν και το τέλος της ανηφόρας. Εκεί υπήρχε και σταθμός υδροδοσίας. Από το σημείο αυτό ακολουθούσε ένα πανέμορφο κατηφορικό μονοπάτι όλο υπό σκιά που κατέληγε στην κοίτη του ποταμού, που λόγω της εποχής δεν είχε νερό. Εκεί ξεκίναγε άλλη μια έντονη ανηφόρα σε πετρόχτιστο καλντερίμι που μετά από 1 χιλιόμετρο και 250 υψομετρικής έφτανε στον χωριό Τσερια και τον 5ο σταθμό του αγώνα (26ο χλμ). Το κομμάτι αυτό θύμιζε έντονα τις περίφημες ‘σκάλες’ του Ζαγορίου (Σκάλα Βραδέτου, Σκάλα Τσεπελόβου κλπ.). Εκεί εκτός από τροφοδοσία είχες την ευκαιρία να απολαύσεις ένα πανοραμικό της διαδρομής που ήδη είχαμε διανύσει.

Από εκεί και ξεκινώντας την κατηφορική πορεία πάνω σε μονοπάτι, φτάσαμε γρήγορα στην Μονή Σωτήρος (31ο Km) όπου ξεκίναγε και η τελευταία ανάβαση του αγώνα. “Λίρα εκατό” το τρεχούμενο παγωμένο νερό από πηγή στην δεξιά πλευρά του δρόμου, σε δρόσιζε για την συνέχεια αφού ήδη η ζέστη είχε αρχίσει να ενοχλεί, παρότι ο καιρός ήταν σύμμαχος με μεγάλο μέρος της διαδρομής να βρίσκεται κάτω από αραιά σύννεφα.

Φτάνοντας μετά από 1 χιλιόμετρο και 150 υψομετρικής στον Άγ.Νικόλαο ξεκίναγε η κατηφόρα αρχικά σε χωματόδρομο μέχρι τον 6ο και τελευταίο σταθμό του αγώνα (32ο χλμ, θέση Καλό, Ν.Άγιοι Πάντες) και στην συνέχεια σε μονοπάτι. Φτάνοντας στα πρώτα σπίτια της Παλιάς Καρδαμύλης ήδη καταλάβαινες ότι ο τερματισμός πλησιάζει, και αφού κινηθήκαμε για λίγα μέτρα στην κοίτη του ποταμού πάνω σε κροκάλες, περάσαμε την αψίδα που είχαμε αφήσει λίγες ώρες νωρίτερα. Η πλατεία ήταν πλέον γεμάτη κόσμο, με μουσικές και χειροκροτήματα, και ένα καλαίσθητο μετάλλιο…και αυτό…reloaded!

      

Μετά και τον τερματισμό σχεδόν όλων των δρομέων, έγιναν και οι απονομές, για τους πρώτους και τις πρώτες όλων των αγώνων, αλλά και των ηλικιακών κατηγοριών. Τους νικητές και τα αναλυτικά αποτελέσματα του αγώνα μπορείτε να τα δείτε εδώ…..

Σημεία που μας άρεσαν ιδιαίτερα ήταν και πάλι η εξαιρετική δουλειά στον καθαρισμό και την σήμανση των μονοπατιών, η πανέμορφη Καρδαμύλη (σημείο εκκίνησης και τερματισμού) και τα γύρω χωριά της Μεσσηνιακής Μάνης, η ζεστή ατμόσφαιρα των εθελοντών καθώς και η ατμοσφαιρική εμπειρία να τρέχεις στις πλαγιές του Ταΰγετου αλλά και τόσο κοντά στην θάλασσα. Αν κάτι επιδέχεται βελτίωσης, ήταν η πληρότητα των σταθμών τροφοδοσίας, όπου όμως αξίζει να σημειωθεί ότι σε γενικές γραμμές δεν είχαν ελλείψεις.

Διαπιστώσαμε λοιπόν και αυτή τη φορά ότι παρότι μιλάμε για ορεινό αγώνα, με σκληρό τερέν και ενίοτε έντονες κλίσεις, το Taygetos challenge σου προσφέρει και αρκετά χιλιόμετρα τρεξίματος σε δάσος, ενώ δεν λείπουν και ευχάριστα διαλλείματα επίπεδων δρομικών χιλιομέτρων, με θέα την θάλασσα. Δεν είναι τυχαίο πως ο αγώνας αυτός έχει πλέον καθιερωθεί στους ορεινούς αγώνες μεσαίας και μεγάλης απόστασης, και ότι κάθε Μάρτη αυτή η ημι-ορεινή πλευρά της Μεσσηνίας θα σφύζει από ορεινούς και όχι μόνο δρομείς, που αναζητούν την διασκέδαση σε πανέμορφες trail διαδρομές, δίπλα στην θάλασσα...  

 

Χρήστος Κατσιρόπουλος

ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ