Στον πίνακα που ακολουθεί παρουσιάζουμε μερικές μαζί με κάποια στοιχεία τους

Όπως είναι γνωστό στην Ελλάδα δεν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες για μεγάλες διασχίσεις ορειβατικού σκι. Δεν υπάρχει συνεχής χιονοκάλυψη από βουνό σε βουνό. Οπότε συνήθως αρκούμαστε στο να κάνουμε κάποια κυκλική διαδρομή σε ένα βουνό και την επόμενη ημέρα να μεταφερόμαστε με το αυτοκίνητο σε κάποιο άλλο ορεινό όγκο. 

Κάποιες εξαιρέσεις είναι σημαντικό να αναφερθούν

1. Η διάσχιση από Καρπενήσι (Ράχη Τυμφρηστού) – Οξυά – Αθανάσιος Διάκος έχει συνεχόμενη χιονοκάλυψη και έχει επαναληφθεί από αρκετές παρέες (ακολουθώντας την βόρεια κορυφογραμμή των Βαρδουσίων). Είναι πάνω από 60χλμ και μπορεί να γίνει παράκαμψη για διανυκτέρευση στο χωριό Γραμμένη Οξυά (καθώς το καταφύγιο που είναι πάνω στην διαδρομή δεν λειτουργεί).
2. Η διάσχιση των Λευκών Ορέων στην Κρήτη από Οροπέδιο Ομαλού προς τα ανατολικά (υπάρχουν καταφύγια σε λειτουργία) είναι πολύ εντυπωσιακή και έχει γίνει με διάφορες παραλλαγές. Πολλές κορυφές πάνω από 2000μ. προσφέρουν μια ιδανική διήμερη διαδρομή με θέα την θάλασσα και συνεχή χιονοκάλυψη.
3. Η διάσχιση των Δυτικών Αγράφων που πραγματοποιήθηκε το 2013 (από Γ. Κλαουδάτο, Χ. Τσούτσιας, Ηρ. Μωυσίδης , Γ. Κοτιλέας , Cr. Moulin) σε 3 ημέρες. Από το Μοναστηράκι Αγράφων με κατεύθυνση από Νότο προς Βορά ακολουθώντας όλη τη Δυτική ραχοκοκαλιά των Αγράφων περνώντας από τις κορφές Λιάκουρα, Φτέρη, Μπαλντενίσι, (5.000 μέτρα περίπου θετικής υψομετρικής διαφοράς) και κατάληξη στο Τροβάτο Ευρυτανίας. Την διαδρομή χαρακτηρίζει η μεγάλη απομόνωση χωρίς καταφύγια κτλ.
4. Πολύ ενδιαφέρουσα είναι και η προσέγγιση των μεγάλων διασχίσεων που έγινε το 2019 για την «ένωση» 9 βουνών σε 18 ημέρες. Ποδήλατα χρησιμοποιήθηκαν για την μετακίνηση από το ένα βουνό στο άλλο (από τους Μ. Αρμουτάκη & Αν. Γρίβα). Παρνασσός, Γκιώνα, Βαρδούσια, Βελούχι, Άγραφα, Τζουμέρκα, Τύμφη, Σμόλικας και Γράμμος.
5. Όμως η πιο εντυπωσιακή διάσχιση για την οποία υπάρχουν αναφορές έγινε το 1933 όταν οι Σπ. Αγαπητός, Κλ. Δενδρινός, G. Dorier, H. Νικόπουλος και Μ. Δέφνερ διέσχισαν τα βουνά της βόρειας Πελοπονήσου. Ξεκίνησαν από την Πάτρα και το βουνό Παναχαϊκό και διέσχισαν στην σειρά τον Κλωκό, τον Χελμό, το Σαραντάπηχο και την Ζήρια, για να καταλήξουν στο Ξυλόκαστρο.

(Πιθανόν να έχουν γίνει και άλλες μεγάλες διασχίσεις που δεν τις έχουμε υπόψη μας. Η δημοσίευσή τους είναι σίγουρα κίνητρο για να επαναληφθούν.)

Φέτος το 2022 είχαμε έναν αρκετά καλό χειμώνα στα βουνά με μεγάλες ποσότητες χιονιού. Έτσι μια νέα διαδρομή «ανοίχτηκε» για ορειβατικό σκι. Η ιδέα προέκυψε από το γεγονός ότι τα τρία μεγάλα βουνά της Στερεάς Ελλάδας (Βαρδούσια – Γκιώνα – Παρνασσός) βρίσκονται σε πολύ κοντινή απόσταση μεταξύ τους και άρα θα είναι λίγα τα πεζοπορικά χιλιόμετρα έναντι αυτών με τα σκι. Η παρέα έσμειξε ξανά (το 2019 είχαμε κάνει το Αθ. Διάκος – Γραμμένη Οξυά – Καρπενήσι).

Εκκίνηση από το χωριό Δάφνος κοντά στην λίμνη του Μόρνου (νότια Βαρδούσια). Η πρώτη ημέρα απαιτεί προσοχή στο Λούκι του Λιονταριού (προτιμάται πάντα έναντι της ανάβασης από Πόρτες λόγο ασφάλειας). Είναι το μόνο τεχνικό σημείο για την ανάβση στον Κόρακα 2495μ., την ψηλότερη κορυφή των Βαρδουσίων. Η κατάβαση είναι απολαυστική με τα σκι μέχρι τον Πρ. Ηλία και ενίοτε μέχρι τον Αθ. Διάκος (αν είναι αρκετή η χιονοκάλυψη). Εκεί υπάρχουν ταβέρνες αλλά και υποδομές διαμονής. Εμείς συνεχίσαμε από το μονοπάτι Ε4 (που τώρα είναι σε άριστη κατάσταση επειδή συντηρείται για τον αγώνα Ultra Tihio Race) μέχρι την Στρώμη (ύπνος στο παλιό σχολείο κατόπιν συννενόησης).

Συνολικά: 32,5χλμ με 2200μ θετικής υψομετρικής

Την δεύτερη ημέρα από την Στρώμη ακολουθούμε το Ε4 και μετά την Αικόλακα πάμε δεξιά (το Ε4 πάει αριστερά ανατολικά προς Καλοσκοπή) προς σπηλιά Meyer (εκεί κρυφτηκαν οι σαμποτέρ του Γοργοποτάμου το 1942). Επειδή η πλευρά αυτή είναι βορινή συνήθως φοράμε τα πέδιλα από χαμηλό υψόμετρο. Περνώντας από το διάσελο Πύργου – Μπότσικα φτάνουμε Βαθιά Λάκα και από εκεί Πυραμίδα 2495μ. Η κατάβαση προς το Καταφύγιο του ΠΟΑ και την Ρεκά είναι επίσης απολαυστική όταν έχει αρκετό χιόνι (εμείς ήμασταν άτυχη καθώς δυο ημέρες πριν την διάσχιση έβρεξε και πήρε αρκετά από τα χιόνια στις νότιες πλαγιές). Η κατάληξη είναι στο χωριό Βίνιανη που δυστυχώς δεν υπάρχουν υποδομές διαμονής – διατροφής.

Συνολικά: 33,5χλμ με 2250μ θετικής υψομετρικής

Η τρίτη ημέρα θα ήταν χρήσιμο να σπάσει σε δύο τμήματα παρότι εμείς την κάναμε σε μία συνεχόμενη προσπάθεια. Στο πρώτο τμήμα ακολουθούμε από Βίνιανη το χωματόδρομο με κατεύθυνση τον Παρνασσό (Μνημείο Μάχης Άμπλιανης στην Ε.Ο. Λαμίας – Άμφισσας) και από εκεί το μονοπάτι (του Tihio Race) που συναντά το Ε4. Από την θέση «Μαυρονέρι» και πάνω συνήθως έχει χιονοκάλυψη. Περνάμε την θέση «Αργοστήλια» (κάτω από την κορυφή Γερολέκας του Δυτικού Παρνασσού). Ακολουθώντας δασικούς δρόμους φτάνουμε στο Λιβάδι Αράχωβας όπου υπάρχουν εγκαταστέσεις για διαμονή και διατροφή. Βέβαια θα ήταν ιδανικό να συνχίσουμε μέχρι το καταφύγιο Δέφνερ που είναι η καλύτερη περίπτωση (ακολουθώντας το κόκκινο μονοπάτι). Από το καταφύγιο Δέφνερ και πάνω είναι γνωστή σε πολλούς η διαδρομή για Λιάκουρα 2457μ. περνώντας είτε μέσα από το ΧΚ (για πιο σύντομα) είτε από το Γεροντόβραχο και την Τουμπόραχη. Για το τέλος έρχεται η καλύτερη κατάβαση αυτή της Βελίτσας που κρατάει ωραίες συνθήκες μέχρι αργά την άνοιξη και έχει μεγάλο ανάπτυγμα.

Συνολικά: 48,5χλμ με 2900μ θετικής υψομετρικής

Η παραπάνω διάσχιση απαιτεί καλή οργάνωση στα logistics και να γίνει προσεκτικά η επιλογή της ημερομηνίας για να υπάρχει καλή χιονοκάλυψη χωρίς όμως τον κίνδυνο χιονοστιβάδων. Φυσικά η ανάβαση στις τρεις ψηλότερες κορυφές της Ρούμελης θα σας αποζημιώσει!!!

Ας γίνει αυτή η δημοσίευση αρχή για να «βγουν στην επιφάνεια» τέτοιου τύπου διασχίσεις σε μεγάλους ορεινούς όγκους (Τύμφη, Σμόλικας, Γράμμος κτλ). Είμαστε στην διάθεση όλων για πληροφορίες για να επαναλάβουν την δική μας διαδρομή. Φυσικά αναμένουμε και προτάσεις για τα επόμενα χρόνια……..

Φιλικά

Ν.Κωστόπουλος, Φ. Κολόκα, Αλ. Καμπουρόπουλος, Λ. Πρατίλας