Περπάτημα με τα πέδιλα στην πλάτη έγινε μόνο από την πλατεία της Μουσουνίτσας (Αθ. Διάκος) μέχρι την γνωστή δεξαμενή (πρώτο μισάωρο). Έπειτα ακολουθήθηκε με σκι η γνωστή πορεία προς Σταυρό. Μια μικρή παράκαμψη έγινε με ανάβαση στο Βουνό της Χωμήριανης. Η κατάβαση έγινε από λούκι (35-40 μοίρες) στη νότια πλευρά (Μεγάλο Ζάστανο).

Η διαδρομή σε πολλά σημεία της ράχης ήταν ξέχιονη καθώς ο αέρας είχε παρασύρει το χιόνι μέσα στο δάσος. Έτσι στο τέλος της πρώτης ημέρας με τα σκι η παρέα έφτασε μέχρι το χωριό Γραμμένη Οξυά. Η δεκατετράωρη πορεία με τους φακούς κεφαλής φορεμένους τελείωσε ευχάριστα στο φιλόξενο χωριό (ο πρόεδρος του χωριού φρόντισε για την διατροφή της ομάδας και ο Νίκος Αντωνίου για τη διαμονή στο σπίτι του).

Η δεύτερη ημέρα περιελάμβανε ανάβαση στην ψηλότερη κορυφή της Οξυάς, την Σαράνταινα. Η παρέα διασπάστηκε στα δύο καθώς κάποιοι επέλεξαν την κατάβαση στο χωριό Γαρδίκι ενώ οι υπόλοιποι συνέχισαν μέχρι το Μνημείο Κοκάλια και κατέληξαν στο δρόμο Καρπενήσι – Τρίκαλα. (Εδώ οφείλουμε να ευχαριστήσουμε και το Πάνο Κανατά που ανέλαβε τις μεταφορές της παρέας).

Η συνολική πορεία ήταν περίπου 60χλμ. με 4000μ. θετικής υψομετρικής. Αυτό που σίγουρα θα μας μείνει από αυτή την διάσχιση είναι ο Μους. Ο μικρός σκυλάκος που από την πλατεία της Μουσουνίτσας μας έκανε για δυο μέρες παρέα….και έτσι κέρδισε ένα νέο σπίτι να τον φιλοξενεί!

Διαβάστε το "Μια προσπάθεια για FKT που κατέληξε σε περιπέτεια", την πρώτη προσπάθεια της διαδρομής το 2015