Ήταν Οκτώβριος του 2015, όταν μετά από δύο συνεχόμενες εγκαταλείψεις στο 128ο χιλιόμετρο, στον σταθμό Ζαρκαδιά-2 και τις δύο φορές, ξαναστεκόμουν στην γραμμή της εκκίνησης του ROUT 100 MILES.

Third time’s the charm ή τρίτη και φαρμακερή...

Τα συναισθήματα ανάμεικτα, η προετοιμασία είχε βγει, αισθανόμουν δυνατός, είχα τον άνθρωπό μου στο πλευρό μου για support…έντονη όμως και η αγωνία, ο φόβος μιας ακόμη “αποτυχίας” και η ανυπομονησία να ξεκινήσουμε…

Η εκκίνηση δόθηκε, ο αγώνας πήγε εξαιρετικά, ο καλύτερος ίσως αγώνας που έχω τρέξει μέχρι σήμερα: Xρόνος 26 ώρες και 27 λεπτά και 4^η θέση γενικής! Μου φαινόταν απίστευτο!

Πριν ένα χρόνο αυτές τις ημέρες δοκίμασα το πρώτο μου FKT (Agion Oros FKT) και το απόλαυσα ιδιαίτερα! Φέτος, σκέφτομαι να τολμήσω κάτι διαφορετικό, δεν ξέρω αν θα είναι εξίσου απολαυστικό, σίγουρα όμως θα είναι αρκετά ζόρικο και απαιτητικό. Athos Backyard 24h - 100 Miles ονομάζεται η προσπάθεια μου, σε γνώριμα για εμένα μέρη, και πάλι στο Άγιο Όρος. Σκέφτηκα να δοκιμάσω ένα ιδιότυπο Backyard, σύμφωνα με τους κανονισμούς, απλά δεν θα τραβήξει όσο αντέξω...ο στόχος μου θα είναι να ολοκληρώσω 24 ώρες "αγώνα" και να σταματήσω!

Ήταν μέσα Νοέμβρη όταν άνοιξα το Αγιορείτικο ημερολόγιο για να δω τις αργίες του Δεκέμβρη. Εργάζομαι στο Άγιον Όρος και περνάω τις μισές ημέρες της εβδομάδας εκεί και επειδή οι μοναχοί “πηγαίνουν” με το παλιό ημερολόγιο, οι αργίες μας δεν συμπίπτουν. Βρήκα την Τετάρτη 13 Δεκεμβρίου και όπως συνήθως σε αντίστοιχες περιπτώσεις, άρχισα να σκέφτομαι τι θα μπορούσα να κάνω. Μια ανάβαση στον Άθωνα ίσως, ένα μεγάλο long run, μια διάσχιση με διανυκτέρευση…μήπως να έκανα τον γύρο του ποδιού; Μου φάνηκε εξαιρετική ιδέα αλλά σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς θα βρισκόμουν νύχτα στις περιοχές των Μοναστηριών «Βατοπέδι – Εσφιγμένου – Χιλανδαρίου», με την σύνδεση των παραπάνω να κρύβει ασάφειες, να μην έχω ξαναπεράσει από εκεί, και το σήμα στο κινητό σε αρκετά σημεία να μην πιάνει.