Με αφορμή όλα αυτά:

Ένας αισιόδοξος θα μπορούσε να πει: «Δεν πειράζει που δεν έγινε ο αγώνας, η Ξάνθη είναι ένα ωραίο μέρος και αξίζει πάντα να την επισκέπτεσαι».

Ένας είρωνας θα μπορούσε να πει: «Αφού το ROUT φέτος ήταν ένας αγώνας χωρίς αθλητές, θα έπρεπε να είχα δηλωθεί ως εθελοντής για να χαίρομαι που ο αγώνας έγινε».

Ένας καλή τη πίστει αθλητής θα μπορούσε να πει: «Δεν πειράζει που ο αγώνας δεν έγινε, οι διοργανωτές ξέρουν πάντα καλύτερα. Ούτε πειράζει που δώσαμε 120 ευρώ για έναν αγώνα που δεν έγινε, σόρρυ, για έναν αγώνα που έγινε χωρίς αθλητές, αφού του χρόνου δίνουν προτεραιότητα σε όλους/ες εμάς τους/τις φετινούς/ες και μας κάνουν έκπτωση 30 ευρώ, άρα να πληρώσουμε 90€. Σούπερ, κάτι καλύτερο θα ξέρουν αυτοί από εμένα».

Δύο διαφημιστές, πολέμιοι της διοργάνωσης, θα μπορούσαν να πουν: «Αν ήσουν στη λίστα συμμετεχόντων το 2021, τότε μπορείς να τρέξεις το 2022, πληρώνοντας 210€ συνολικά για δύο χρονιές, αλλά τρέχοντας μόνο τη δεύτερη».

Ένας συμμετέχων αθλητής, λογιστής στο επάγγελμα, άλλος από τον λογιστή της διοργάνωσης, θα μπορούσε να πει: «Θα φτιάξω, με τον παραδοσιακό τρόπο, ένα λογιστικό «Τ». Αριστερά θα βάλω τις χρεώσεις και δεξιά τις πιστώσεις. Άρα 120€ θα μπουν αριστερά και δεξιά θα μπει το γούστο κι η όρεξη μου να τρέξω τον αγώνα. Μια χαρά, οκ. Απ’ τη στιγμή όμως που ο αγώνας έγινε χωρίς αθλητές, η δεξιά στήλη μένει άδεια, ενώ η αριστερή μένει ως έχει. Ωχ κάτσε να το υπολογίσω ξανά, γιατί κάτι δεν πάει καλά. Ο αγώνας έγινε χωρίς αθλητές, άρα εγώ που έδωσα 120€, απλώς δεν θα τα πάρω πίσω. Τώρα που το σκέφτομαι, ούτε τα έξοδα που έκανα για να πάω ως εκεί, η διαμονή και τα σχετικά αποκαταστάθηκαν, λόγω του ότι η δεξιά στήλη, όπως υπολόγισα πριν, έμεινε άδεια, αφού ο αγώνας ακυρώθηκε όταν είχαμε φτάσει στην αφετηρία κι ενώ ο «Μπάλος» είχε ξεκινήσει 5 μέρες νωρίτερα. Πάλι κάτι δεν πάει καλά, ας το υπολογίσω από την αρχή..#$#&#####».

Ένας που κόλλησε covid-19 μία εβδομάδα πριν τον αγώνα θα μπορούσε να πει: «Μ#λά#α μου, σκέψου να είχα πάει ως εκεί, να ακυρωνόταν ο αγώνας και μετά να λάβαινα ένα email που θα μου έλεγε όλα όσα μου είπαν και εκεί, με περισσότερες λεπτομέρειες. Και σαν να μην έφτανε αυτό, να μου έλεγαν πως ο αγώνας έγινε, απλώς ήταν ένας αγώνας χωρίς αθλητές και πως, γι’ αυτό, του χρόνου θα έχω έκπτωση 30€. Α, ναι, και πως δεν θα μου επιστρέψουν τίποτα από τα χρήματα της φετινής μου συμμετοχής! Άρα, αφού ο αγώνας έγινε χωρίς αθλητές, κι εγώ θα ήμουν αθλητής, που σημαίνει ότι δεν θα έτρεχα, καλά που κόλλησα, αλλιώς τζάμπα θα μανούριαζα!».

Εμείς απλώς λέμε: Δεν έχουμε καμία σχέση με όλους τους παραπάνω και, ταυτόχρονα, είμαστε όλοι οι παραπάνω. Η κριτική μας στάση αφορά τους διοργανωτές και σε καμία περίπτωση τους/τις εθελοντές/τριες. Αυτοί/ές είναι για εμάς το υποσυνείδητο κάθε αγώνα και τους σεβόμαστε ξεχωριστά. Από εκεί και πέρα, μία διοργάνωση που σέβεται τους αθλητές/τριές της ξέρει πως κανένας αγώνας δεν γίνεται χωρίς αθλητές, όσο ωραία κι αν ταιριάζουν οι λέξεις ή οι καταστάσεις για να ειπωθεί το αντίθετο.

Θα περιμέναμε απ’ τους διοργανωτές να κάνουν κάτι καλύτερο απ’ το να κρατήσουν εξολοκλήρου τα χρήματα της φετινής εγγραφής και να κάνουν, λέει, έκπτωση 30€ για του χρόνου. Σεβαστή η επιλογή να μην υπάρχουν χορηγοί που δεν είναι της αρεσκείας τους, άλλωστε κι εμείς για κάτι τέτοιες λεπτομέρειες δηλώσαμε συμμετοχή. Ωστόσο, με τις αποφάσεις τους νιώθουμε ότι αγοράσαμε προϊόν, γι’ αυτό και, κατά το σύνηθες, το κόστος μετακυλήθηκε στους «καταναλωτές». Το προϊόν σ’ αυτή την περίπτωση δεν είναι μόνο ο αγώνας, αλλά και το προφίλ με όνομα «Rout family».

Ξέρουμε να είμαστε ευγνώμονες σε όσους/ες τρέχουν για να στηθεί ένα αγώνας. Είτε είναι εθελοντές, είτε οργανωτές. Ας ζητούσαν από εμάς να δωρίσουμε τη συμμετοχή μας. Θα ήταν πιο τίμιο από το να ιδεολογικοποιούν το κενό.  Αλλά, δυστυχώς, μερικές φορές, οι «οικογένειες» κάνουν κι αυτό: σιωπούν και βάζουν, επιμελώς, κάτω από το χαλάκι τις αντιφάσεις τους, την ώρα που σ’ αγκαλιάζουν.

Με εκτίμηση,

μερικοί από τους φετινούς συμμετέχοντες:

Κώστας Κορόζης

Γιάννης Μανιάτης

Γιάννης Παττακός

Δημήτρης Ταράνης

Παναγιώτης Χατζηνικολάου