Στο μεγαλύτερο ποσοστό τους τα παραμύθια, οι ιστορίες και τα διηγήματα που έχουν γραφτεί όλους αυτούς τους αιώνες κινούνται πάνω στην ίδια βασική θεματολογία. Υπάρχει ο ήρωας, στη συνέχεια εμφανίζεται το κακό, ο ήρωας αντιμετωπίζει το κακό, ο ήρωας τα βρίσκει σκούρα, κινδυνεύει να χάσει τη ζωή του και να υπερισχύσει το κακό αλλά στο τέλος βρίσκει τον τρόπο, κατατροπώνει το κακό και θριαμβεύει. Το ίδιο συμβαίνει και στο ορεινό τρέξιμο. Υπάρχει ο ήρωας, εμείς οι δρομείς δηλαδή, εμφανίζεται το κακό με τη μορφή ενός δύσκολου, ultra αγώνα, ο ήρωας αντιμετωπίζει το κακό, δηλαδή δηλώνουμε συμμετοχή, ο ήρωας τα βρίσκει σκούρα, βρισκόμαστε σε εκείνη την επίπονη ανηφόρα, επιθυμούμε να εγκαταλείψουμε αλλά στο τέλος τερματίζουμε και θριαμβεύουμε!

Ο φίλος του Advendure  Γιάννης Βλάχος μας έστειλε μια ενδιαφέρουσα ερώτηση στα πλαίσια της στήλης ask the coach, η οποία έχει να κάνει με τις αλλαγές που συμβαίνουν στο σώμα ενός αθλητή που ασχολείται με το ορεινό τρέξιμο και πως μπορεί να βοηθηθεί μέσα από την προπόνηση σε σχέση με αυτές τις αλλαγές. Ο καταξιωμένος προπονητής και συνεργάτης μας Ιωάννης Δαγκόγλου, απαντά στην ερώτηση. Στείλτε τις απορίες / ερωτήσεις σας που να αφορούν γενικότερα θέματα προπονητικής κτλ. στο e-mail: askthecoach@advendure.com, ώστε να αναλυθούν από τους έμπειρους συνεργάτες μας, αφού πρώτα εξετάσετε αν έχουν ήδη απαντηθεί σε προηγούμενα άρθρα της στήλης στο παρελθόν.

Πυκνά δάση και πράσινα λιβάδια, γυμνά αλπικά οροπέδια και απόκρημνες κορυφές, ποτάμια και λίμνες, έρημοι και θάλασσες … αν σίγουρα κάτι μας τραβάει σαν μαγνήτης στο ορεινό τρέξιμο είναι τα τοπία που ξετυλίγονται γύρω μας στους αγώνες και στις προπονήσεις μας. Η όραση μας ρουφάει σαν σφουγγάρι όλες αυτές τις εικόνες που μετατρέπονται μέσα μας σε συναισθήματα και μας κάνουν να νιώθουμε ευτυχία. Είναι όμως η μοναδική αίσθηση που μας κάνει να λατρεύουμε τόσο πολύ το τρέξιμο στα μονοπάτια; Οι ήχοι της φύσης πως δένουν με τα τοπία που βλέπουμε και τα συναισθήματα μας όταν τρέχουμε;

Με την κοινή συνέντευξη τύπου που έδωσαν ο πρόεδρος της IAAF Σεμπάστιαν Κοε και οι εκπρόσωποι των Διεθνών Ομοσπονδιών Τrail και Ορεινού τρεξίματος, σε μια διοργάνωση όπως το UTMB στο Σαμονί της Γαλλίας, που αποτελεί τον σημαντικότερο ίσως αγώνα ορεινού τρεξίματος και διεξάγεται αυτήν την εβδομάδα στις Γαλλικές Άλπεις, ουσιαστικά δόθηκε το στίγμα αλλά και τέθηκαν οι βάσεις για την “παγκοσμιοποίηση”  του τρεξίματος σε όλες του τις μορφές.

Στέκομαι κάπου έξω μόνος στο καράβι και χαζεύω την φουρτουνιασμένη θάλασσα, μέσα στην καρδιά της νύχτας. Γυρίζουμε από Δονούσα και το ταξίδι είναι μακρύ. Όπως κάθε ταξίδι που σε γυρίζει στην καθημερινή πραγματικότητα, από ένα μέρος λαμπερό. Σκέφτομαι διάφορα, τα περισσότερα έχουν να κάνουν με αυτό που αγαπάμε, το τρέξιμο στα μονοπάτια. Ξαφνικά ένα φλάς φωτογραφικής μηχανής φωτίζει το σκοτάδι. Και μου φέρνει συνειρμούς και σκέψεις στο μυαλό, το οποίο σιγά-σιγά ακολουθεί ως συνήθως μια τρελή διαδρομή η οποία ξεκινάει από το twilight zone των φωτογράφων στο ορεινό τρέξιμο με αυτά που βλέπουν, πηδάει στα FKT με μια δόση Jason - Αντιγόνη, μπαίνει σε κουζίνες, πιάτα, συνταγές και τσάπισμα στα μονοπάτια, και καταλήγει στην αναζήτηση μιας μπύρας στον τερματισμό ενός δύσκολου αγώνα που θα γίνει πιο δύσκολος! Όλα αυτά χιουμοριστικά και ανάλαφρα όπως ταιριάζει στο τέλος ενός ακόμη καλοκαιριού … Καταναλώστε υπεύθυνα!